Οι διαταραχές λόγου και ομιλίας στα παιδιά

 

Οι διαταραχές λόγου και ομιλίας στην προσχολική ηλικία επηρεάζουν την επικοινωνιακή επάρκεια του παιδιού, έχουν επιπτώσεις στην ψυχική υγεία και επηρεάζουν σημαντικά τη μαθησιακή τους ικανότητα. Μελέτες σε τυπικά αναπτυσσόμενα παιδιά απέδειξαν ότι οι καλές γλωσσικές δεξιότητες είναι δείκτης πρόγνωσης της σχολικής απόδοσης αργότερα, ενώ αντίστοιχες έρευνες σε παιδιά με μαθησιακές διαταραχές έδειξαν καθυστέρηση στην ανάπτυξη της γλώσσας τόσο σε φωνολογικό επίπεδο όσο και στο εύρος του λεξιλογίου και στην προφορική έκφραση.

Διαταραχές ομιλίας: 

1. Δυσκολίες στην άρθρωση: το παιδί δεν είναι σε θέση να χρησιμοποιήσει σωστά τα όργανα της άρθρωσης για να παράγει έναν ή περισσότερους φθόγγους. Έτσι λοιπόν υπάρχει αντικατάσταση φθόγγου με κάποιον άλλο ή παραμόρφωση ή  παράλειψη.
2. Δυσκολίες στην φωνολογία: το παιδί μπορεί να είναι σε θέση να παράγει όλους τους φθόγγους αλλά όταν μιλάει τους μπερδεύει, τους παραλείπει ή τους αλλοιώνει με αποτέλεσμα η ομιλία του να είναι ακατάληπτη και κατανοητή μόνο από άτομα του στενού τους περιβάλλοντος.

Σε κάθε περίπτωση πρέπει να συνυπολογίζουμε και την ηλικία του παιδιού.Είναι φυσιολογικό ένα παιδί 2-3 χρόνων να μην μιλάει «καθαρά» αλλά στην ηλικία των 4-5 χρόνων πρέπει να έχει ολοκληρώσει, αν όχι πλήρως, τότε σε ικανοποιητικό βαθμό, την οργάνωση του φωνολογικού του συστήματος και η ομιλία του να είναι κατανοητή.

Διαταραχές λόγου:
Οι κυριότερες αναπτυξιακές διαταραχές λόγου είναι η διαταραχή λόγου
αντιληπτικού και εκφραστικού τύπου, όπου υπάρχει απόκλιση από τη χρονολογική
ηλικία τόσο στην εκφραστική ικανότητα όσο και στην κατανόηση του προφορικού
λόγου.

1. Δυσκολίες αντιληπτικού τύπου (κατανόηση λόγου): το παιδί δεν ανταποκρίνεται σε οικεία ονόματα στην ηλικία του 1 χρόνου. Δεν εντοπίζει καθημερινά αντικείμενα όταν του ζητούνται στην ηλικία των 18 μηνών. Δεν εκτελεί απλές εντολές στην ηλικία των 2 ετών. Δεν κατανοεί γραμματικά στοιχεία (πχ. άρνηση, ερώτηση) στην ηλικία των 2μιση ετών.
2.  Δυσκολίες εκφραστικού τύπου (έκφραση λόγου): το παιδί δεν χρησιμοποιεί λέξεις στην ηλικία των 18 μηνών. Δεν κάνει προτάσεις με δύο λέξεις στην ηλικία των 2 ετών. Χρησιμοποιεί λιγότερες από 100 λέξεις στα τρία του χρόνια. Δεν χρησιμοποιεί προθέσεις ή πληθυντικό αριθμό και κάνει προτάσεις με λιγότερες από 4 λέξεις στην ηλικία των 3-4 ετών. Κάνει συντακτικά λάθη και παραλείπει μέρος των λέξεων στην ηλικία των 4-5 ετών.

Σημαντικά:

• Ο ψυχολογικός παράγοντας διαδραματίζει σημαντικό ρόλο και εμπλέκεται άμεσα στο λόγο και την ομιλία είτε θετικά είτε αρνητικά.
•  Οι δυσκολίες ενός παιδιού πρέπει πάντοτε να εκτιμώνται σε σχέση με την ηλικία του.
• Η απώλεια ακοής δεν φαίνεται πάντοτε και μπορεί να συμβάλλει στην καθυστέρηση του λόγου και της ομιλίας – ακόμη και αν είναι παροδική π.χ. συχνές ωτίτιδες. Αν έχετε αμφιβολίες επισκεφτείτε τον Ω.Ρ.Λ.
• Εάν κάτι σας ανησυχεί είναι προτιμότερο να αποτανθείτε σε έναν λογοθεραπευτή. Η πρόληψη και η έκγαιρη παρέμβαση είναι πάντοτε καλύτερες από την εδραίωση του προβλήματος και την εμφάνιση δευτερογενών ψυχολογικών συμπτωμάτων.Η μη έγκαιρη αντιμετώπιση των διαταραχών λόγου και ομιλίας, μπορεί να οδηγήσει σε δυσκολίες μάθησης και σχολική αποτυχία.

Τζιλέρογλου Καλλιόπη

Λογοθεραπεύτρια

Μ.Αλεξάνδρου 31

Καλαμαριά

2314 316 306
6974190169

Ημερίδα: “ΤΟ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΣΤΟΝ ΑΥΤΙΣΜΟ – ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ”

 

Ο αριθμός των παιδιών και των ατόμων που ανήκουν στο ευρύτερο φάσμα του αυτισμού, συνεχίζει να αυξάνεται καθημερινά. Η ενημέρωση του κοινού παραμένει σε χαμηλό επίπεδο. Στις μέρες μας υπάρχει επιτακτική ανάγκη για δράση και παροχή βοήθειας.

Έτσι, τα Κέντρα Δια Βίου Μάθησης “ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ” και “ΑΛΜΑ“, ο Σύλλογος Γονέων ΑμεΑ Φλώρινας, το Κέντρο Υποστήριξης Γονέων, η παιδοψυχολόγος Μαρέικε Στέεμαν – Κοκκαλίδου, σε συνεργασία και με την υποστήριξη του Δήμου Φλώρινας, συνδιοργανώνουμε ημερίδα με θέμα:

“ΤΟ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΣΤΟΝ ΑΥΤΙΣΜΟ – ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ”

Απευθύνεται σε ειδικούς ψυχικής υγείας (ψυχολόγους, ειδικούς παιδαγωγούς, κοινωνικούς λειτουργούς, εργοθεραπευτές, λογοθεραπευτές) νηπιαγωγούς, εκπαιδευτικούς και γονείς που αναζητούν Πρακτικούς τρόπους διαχείρισης συμπεριφοράς και συναισθημάτων – Ανάπτυξης Κοινωνικών Δεξιοτήτων.

Η ημερίδα θα γίνει στη Φλώρινα την Κυριακή 05 Ιουνίου 2016 .
Τόπος: Αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του Δήμου Φλώρινας (Νέο Πάρκο).
Ώρες διεξαγωγής της ημερίδας 10:00 -14:30
ΚΥΡΙΟΙ ΟΜΙΛΗΤΕΣ

Νταφούλης Βάιος, Παιδοψυχίατρος, Διευθυντής Παιδοψυχιατρικής Κλινικής του Ιπποκρατείου Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης

Μαρέικε Στέεμαν – Κοκκαλίδου, Παιδοψυχολόγος, ειδική Θεραπευτικού Παιχνιδιού στον Αυτισμό

Είσοδος ΔΩΡΕΑΝ.
Θα δοθούν βεβαιώσεις συμμετοχής.
Εγγραφές στο e-mail: info@anavathmisi.net.gr, info@almaflo.gr
Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.
Επισκεφθείτε το Κέντρο Στήριξης Γονέων: http://kyg.gr/

5 πράγματα που πρέπει να ξέρει το παιδί σε περίπτωση που χαθεί

Λαμβάνοντας υπόψη ότι επτά στα δέκα παιδιά χάνονται κάποια στιγμή της ζωής τους, είναι πολύ σημαντικό ως γονείς να μάθετε στα παιδιά πληροφορίες ζωτικής σημασίας, όπως είναι το όνομα τους, τα δικά σας ονόματα ή ένα τηλέφωνο.

Άλλωστε όλοι ξέρουμε πώς αρκεί ένα δευτερόλεπτο για να εξαφανιστεί ένα παιδί και πως ακόμα και οι πιο προσεκτικοί γονείς έχει τύχει να χάσουν τα παιδιά τους σε δημόσιο χώρο. Για να τα προστατεύσετε και να διαχειριστείτε πιο ψύχραιμα αυτή τη δύσκολη κατάσταση, εδώ είναι τα 5 κορυφαία πράγματα που πρέπει να διδάξετε στα παιδιά σας σε περίπτωση που χαθούν.

Το δικό του όνομα, τα ονόματα των γονιών και ένα τηλέφωνο

Αν ρωτήσετε τα περισσότερα παιδάκια κάτω των τριών ετών να σας πουν ποια είναι τα ονόματα των γονιών τους, θα σας πουν «μαμά» ή «μπαμπάς». Η απάντηση θα είναι ίδια ακόμα κι αν ένας ξένος θα είναι εκείνος που θα κάνει την ερώτηση στα παιδιά ή ακόμα κι αν είναι πανικοβλημένα. Ζητήστε τους ξανά και ξανά να σας πουν τα ονόματά σας, μάθετε τους το δικό τους όνομα και βεβαιωθείτε ότι τα θυμούνται. Όσον αφορά το τηλέφωνο επικοινωνίας μπορείτε να το μάθετε μέσω παιχνιδιού, όπως ένα τραγούδι.

Πάντα δίπλα σε κάποιον ενήλικα

Ο κανόνας είναι ένας: αν μπορείτε να τα δείτε, σας βλέπουν κι εκείνα. Αυτό ισχύει για πολυσύχναστα μέρη όπως ένα πάρκο για παράδειγμα όπου τα παιδιά «ξεχύνονται» και μπορούν εύκολα να απομακρυνθούν χωρίς καν να το καταλάβουν. Πρέπει λοιπόν να ξέρουν ότι δεν απομακρυνόμαστε ποτέ από την μαμά ή τον μπαμπά, τον παππού ή την γιαγιά που μας συνοδεύουν.

Ψάξτε για μια μαμά με παιδιά και ζητήστε βοήθεια

Γι’ αυτό είναι σημαντικό ένα παιδί να ξέρει τα ονόματα των γονιών του ή ένα τηλέφωνο: επειδή θέλετε εκείνη η μαμά που θα συναντήσει το δικό σας παιδί στο δρόμο να μπορέσει να σας πάρει τηλέφωνο. Γιατί όμως θα πρέπει να ψάξει για μια μαμά με παιδιά και όχι έναν μπαμπά για παράδειγμα; Επειδή σύμφωνα με τα στατιστικά, αυτή είναι η ασφαλέστερη επιλογή. Εάν το παιδί σας έχει χαθεί σε ένα κατάστημα μπορεί επίσης να ζητήσει βοήθεια από το άτομο στην ταμειακή μηχανή.

Μιλήστε για την ασφάλεια

Είναι ζωτικής σημασίας ένα παιδάκι να ξέρει τους κινδύνους με τους ξένους. Από την άλλη βέβαια είναι δύσκολο να γνωρίζουμε πότε είναι η κατάλληλη στιγμή για να μιλήσουμε στα παιδιά γι’ αυτά τα θέματα και σίγουρα κανένας γονιός δεν θέλει να τρομοκρατήσει το παιδί του και να βάλει τις φωνές στο δρόμο αν για παράδειγμα ο ταχυδρόμος του πει ένα γεια.
Το καλύτερο είναι να συζητήσετε με το παιδί σας βασικούς κανόνες επικοινωνίας, δηλαδή με ποιους μιλάμε και τι λέμε. Θυμίστε τους ότι με την μαμά και τον μπαμπά συζητάμε τα πάντα κι όταν βρισκόμαστε στο σχολείο ή τον παιδικό σταθμό, τότε απευθυνόμαστε στην δασκάλα. Σε όλες τις περιπτώσεις προωθείστε τον διάλογο μέσα σε ένα κλίμα ασφάλειας και εμπιστοσύνης και όχι την τρομοκρατία. Επίσης συζητήστε με το παιδί σας για το τι πρέπει να κάνει εάν χαθεί και μιλήστε για το ποιους άλλους ενήλικες μπορεί να προσεγγίσει σε περίπτωση που χρειάζεται βοήθεια: έναν αστυνομικό με στολή, έναν πωλητή με αναγνωριστικό καρτελάκι, ένα άτομο σε θάλαμο πληροφοριών, ή όπως προαναφέραμε μια μαμά με παιδιά.

Να ξέρει ότι θα το βρείτε

Το να χαθεί κανείς στην παιδική του ηλικία είναι κάτι πολύ συνηθισμένο και σχεδόν σε όλα τα παιδιά συμβαίνει. Αυτό όμως που πρέπει να ξέρουν τα παιδιά είναι ότι ποτέ δεν κρυβόμαστε επειδή φοβόμαστε. Και σίγουρα δεν εγκαταλείπουμε την περιοχή. Ποτέ μη μαλώνετε, μη φωνάζετε και μην τιμωρείτε τα παιδιά σας επειδή πήγατε κάπου και χάθηκαν. Είναι μια τραυματική εμπειρία και για τα παιδιά. Να θυμάστε ότι αυτά τα πράγματα συμβαίνουν σπάνια, πρέπει όμως να είστε προετοιμασμένοι και να τους διδάξετε αυτά τα σημαντικά βήματα.

www.baby.gr

Ο κανόνας «3-6-9-12» για τα παιδιά και την οθόνη

 

Ο Serge Tisseron είναι γάλλος ψυχαναλυτής-ψυχίατρος, από τους πιο γνωστούς στη χώρα του. Δίνει κατευθύνσεις έρευνας στο πανεπιστήμιο University Paris 7 Denis Diderot. Μελετά τις σχέσεις των νέων με τις νέες τεχνολογίες, τις παρανοήσεις ανάμεσα στους ενήλικες και την επόμενη γενιά, και τις επιπτώσεις της τεχνολογίας της πληροφορίας στους νέους ανθρώπους.

Το 2008 ανέπτυξε τον κανόνα «3-6-9-12», που σημαίνει, «όχι τηλεόραση πριν από τα τρία χρόνια, όχι παιχνίδια σε κονσόλα πριν από τα έξι, καθόλου internet πριν από τα εννέα χρόνια, και καθόλου κοινωνικά μέσα πριν από τα 12». Το 2011 η Γαλλική Ένωση Παιδιάτρων αποδέχτηκε την πρόταση.
Ο ίδιος λέει ότι ανέπτυξε τον κανόνα με σκοπό να ανοίξει τη δημόσια συζήτηση για τις οθόνες. Επικοινωνήσαμε με τον Serge Tisseron για να μας εξηγήσει την άποψή του για μια σχέση που γεμίζει ερωτήματα τους γονείς: τη σχέση παιδιού-οθόνης.
- Ο κανόνας σας του «3-6-9-12», λέει,  «καθόλου τηλεόραση πριν την ηλικία των τριών». Γιατί αυτό;
Όλες οι έρευνες που έχουν γίνει για τα μικρά παιδιά  και την τηλεόραση έχουν δείξει ότι η τηλεόραση δεν ωφελεί τα παιδιά πριν από την ηλικία των τριών. Φυσικά, ένας γονιός μπορεί να παρακολουθεί ένα πρόγραμμα για δέκα λεπτά μαζί με ένα μικρό παιδί, αν αυτή είναι μια ευκαιρία να περάσουν κάποιο ποιοτικό χρόνο μαζί. Όμως, πριν από από την ηλικία των τριών, είναι η σχέση που έχει σημασία, όχι η οθόνη. Το πρόβλημα είναι ότι συνήθως η τηλεόραση μένει ανοιχτή μόνιμα, και τα μικρά παιδιά ζουν με αυτή. Αλλά η έρευνα έχει δείξει ότι αυτό βλάπτει την ανάπτυξή τους. Τα μωρά έχουν πράγματι την ανάγκη να διαμορφώσουν τις ικανότητες προσοχής και συγκέντρωσης, και δε μπορούν να το κάνουν σε ένα περιβάλλον θορυβώδες όπως αυτό που δημιουργεί η τηλεόραση. Το ραδιόφωνο είναι λιγότερο ενοχλητικό για αυτά, επειδή εναλλάσσει συζητήσεις και αρμονικές μουσικές. Η τηλεόραση, όμως, είναι γεμάτη από βίαιους θορύβους τους οποίους τα μωρά δε μπορούν να καταλάβουν, και οι οποίοι τα εμποδίζουν να μάθουν να συγκεντρώνονται. Οι γονείς έχουν την τάση να υποτιμούν το πόσο σοβαρές είναι οι συνέπειες  των ψηφιακών εργαλείων στο μικρό παιδί, και να υπερεκτιμούν τη βαρύτητα των προβλημάτων που προκαλούνται από τη χρήση των ίδιων ψηφιακών εργαλείων στην εφηβεία, ενώ πρόκειται γενικά  για την περίοδο κατά την οποία αποκτώνται αυτόματα αντανακλαστικά που είναι απαραίτητα για τη χρήση τους.
-Στις μέρες μας, με τους γονείς να δουλεύουν σκληρά -και σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες χωρίς υποστηρικτικές κοινωνικές δομές –  πόσο εύκολο είναι για αυτούς να βρουν εναλλακτικές που θα κρατήσουν τα παιδιά μακριά από το να παίζουν βιντεοπαιχνίδια πριν από τα έξι τους, όπως προτείνετε;
Ο κανόνας «3-6-9-12»
Όχι τηλεόραση πριν από τα 3 χρόνια.
Όχι παιχνίδια σε κονσόλα πριν από τα 6.
Όχι internet πριν από τα 9.
Όχι social media πριν από τα 12.Ο κανόνας 3-6-9-12 που έχω προτείνει για να ορίσω τις ηλικίες των τριών, έξι, εννιά και δώδεκα, προτείνει στους γονείς να μη δίνουν στο παιδί ένα προσωπικό tablet ή μία προσωπική κονσόλα παιχνιδιού πριν από τα έξι χρόνια του. Μπορεί να παίζει με αυτές τις συσκευές, αλλά είναι προτιμότερο να χρησιμοποιούνται ως οικογενειακές συσκευές. Η πραγματικότητα επιβεβαιώνει ότι μόλις το παιδί γίνει ιδιοκτήτης των συσκευών αυτών, η χρήση τους γίνεται ανεξέλεγκτη. Επιπλέον, είναι καλύτερα να αποφεύγουμε να χρησιμοποιούμε αυτές τις συσκευές για να ηρεμήσουμε το παιδί, ή το βράδυ πριν κοιμηθεί, επειδή οι φωτεινές πηγές οι οποίες χρησιμοποιούνται διαταράσσουν τους ρυθμούς του ύπνου.
- Λέτε, επίσης, «όχι internet χωρίς επίβλεψη πριν από τα εννιά χρόνια». Αυτό σημαίνει ούτε παιχνίδια στο διαδίκτυο;
Από την ηλικία των εννιά και μετά, η πρόσβαση στο διαδίκτυο είναι ένα δικαίωμα. Αλλά είναι προτιμότερο τα παιδιά να παίρνουν συμβουλές και υποστήριξη. Κανείς δεν ξέρει ποτέ τι μπορεί να βρουν πληκτρολογώντας μια λέξη κλειδί. Ούτε τα κινούμενα σχέδια που βρίσκουμε στο internet είναι πάντα ασφαλή. Κάποια έχουν δεχτεί  hacking. Ξεκινούν σαν ένα κινούμενο σχέδιο, αλλά συνεχίζουν προωθώντας ναρκωτικά, ή δείχνουν πορνογραφικές εικόνες, και τελειώνουν σαν κινούμενο σχέδιο. Και οι πλατφόρμες των δωρεάν παιχνιδιών στο διαδίκτυο είναι πιθανό να περιέχουν πολλές διαφημίσεις για τα παιχνίδια τα οποία ξεκινούν δωρεάν, αλλά στη συνέχεια πρέπει γρήγορα να πληρώσεις αν θέλεις να γίνει το παιχνίδι ενδιαφέρον.
- Όταν λέτε «internet με επίβλεψη», τι ακριβώς εννοείτε; Ο γονιός πρέπει να μένει με το παιδί όλη την ώρα, ή απλώς να τσεκάρει τι γίνεται ανά διαστήματα;
«Internet με συνοδεία» δε σημαίνει να στεκόμαστε πίσω από το παιδί κάθε φορά που μπαίνει στο ίντερνετ, ούτε να παρακολουθούμε καθετί που κάνει, κοιτάζοντας το ιστορικό. Διαδίκτυο με επίβλεψη, σημαίνει δύο πράγματα. Το πρώτο είναι να προετοιμάσουμε το παιδί. Μεταξύ 6 και 9 χρόνων, πρέπει να του εξηγήσουμε τους τρεις βασικούς κανόνες του internet.
-Ό, τι τοποθετείς εκεί μπορεί να γίνει «δημόσιο»
-Ό, τι τοποθετείς εκεί θα μείνει για πάντα
-Δεν πρέπει να πιστεύεις όλα όσα βρίσκεις
Είναι σημαντικό μετά τα εννιά χρόνια να του μιλάμε για τη λογοκλοπή, για τη διαδικτυακή πορνογραφία και την διαδικτυακή παρενόχληση. Αλλά αυτό δεν αρκεί. Είναι εξίσου σημαντικό να οργανώνουμε την οικογενειακή ζωή με τέτοιο τρόπο ώστε να έχουμε χρόνο για ανταλλαγές. Και το πιο απλό για να το κάνουμε αυτό, είναι να απαγορεύσουμε την τηλεόραση, τα smartphones, τα tablets και τις εφημερίδες στο δείπνο, ώστε να δημιουργήσουμε ένα ανοιχτό περιβάλλον επικοινωνίας. Δε χρειάζεται να μιλάμε εκεί για αυτά που είδαμε στο διαδίκτυο, αλλά αν αυτός ο ανοιχτός χώρος υπάρχει, τα παιδιά θα βρουν την ευκαιρία να τον χρησιμοποιήσουν και να μιλήσουν αν έχουν συναντήσει κάποια προβληματικά πράγματα στο internet.
- Πόσες ώρες την ημέρα συμβουλεύετε τους γονείς να αφήνουν παιδιά προσχολικής ηλικίας να βλέπουν τηλεόραση; Πόσες ώρες την ημέρα λέτε σε γονείς μεγαλύτερων παιδιών να τα αφήνουν να «σερφάρουν» στο ίντερνετ, ή να παίζουν βιντεοπαιχνίδια; Πώς μπορεί ένας γονιός να «ελέγξει» την οθόνη;
Ένας «περιορισμός του χρόνου της οθόνης» είναι σημαντικός, αλλά είναι εξίσου σημαντικό να ενδιαφερόμαστε για το τι κάνουν τα παιδιά με τις οθόνες. Οι γονείς που είναι επικριτικοί απέναντι στις οθόνες, αγνοούν τις δημιουργικές χρήσεις και τις δυνατότητες κοινωνικοποίησης που προσφέρουν οι ψηφιακές συσκευές. Δυστυχώς, οι γονείς που δε βάζουν καθόλου όρια, έχουν ανάλογη άγνοια. Είναι προτιμότερο να σχεδιάζουμε σε εβδομαδιαία βάση παρά σε καθημερινή. Για παιδιά από 3 μέχρι 6 χρόνων, οι γονείς μπορούν να περάσουν προοδευτικά από τη μια ώρα στις δύο ώρες την εβδομάδα, με στόχο να φτάσουν στη συνέχεια προοδευτικά στις έξι ώρες την εβδομάδα μέχρι την ηλικία των 12 χρόνων. Ο στόχος είναι ο χρόνος ψυχαγωγίας μέσω της οθόνης να μην ξεπερνάει ποτέ τις δύο ώρες την ημέρα, όποια κι αν είναι η ηλικία. Λέω «ψυχαγωγική οθόνη», επειδή σε αυτή δε συμπεριλαμβάνω τον χρόνο που αφιερώνεται στις σχολικές δραστηριότητες. Αλλά και εκεί ακόμη, είναι διαφορετικό πράγμα να χρησιμοποιείς μια οθόνη μη διαδραστική και μη συνδεδεμένη όπως η τηλεόραση, είναι άλλο να χρησιμοποιείς μια συσκευή διαδραστική αλλά μη συνδεδεμένη όπως βιντεοπαιχνίδια off-line, και είναι διαφορετικό να χρησιμοποιείς ένα εργαλείο διαδραστικό και συνδεδεμένο, όπως τα παιχνίδια στο διαδίκτυο. Οι γονείς πρέπει να ενθαρρύνουν αυτές τις δραστηριότητες που συνδέονται με την οθόνη, οι οποίες είναι δημιουργικές και κοινωνικοποιούν. Και υπάρχει μια δραστηριότητα που συνδέεται με την οθόνη και πρέπει να ενθαρρύνεται σε κάθε ηλικία, χωρίς κανέναν περιορισμό: η ψηφιακή φωτογραφία και η επεξεργασία εικόνας.
- Γιατί στα παιδιά αρέσουν τόσο πολύ τα βιντεοπαιχνίδια;
Τα βιντεοπαιχνίδια είναι πραγματικά «ψηφιακά γλυκά» για τον εγκέφαλο. Ξέρετε ότι μας αρέσουν τα γλυκά επειδή είναι λιπαρά και ζαχαρώδη. Λοιπόν, αγαπάμε τα βιντεοπαιχνίδια επειδή κινητοποιούν τις απλές διανοητικές ικανότητες , επειδή προοδεύουμε μέσα από τη δοκιμή και το λάθος, επειδή τονώνουν την προσοχή μας κάθε στιγμή, επειδή ανταμειβόμαστε γενναιόδωρα όταν πετυχαίνουμε και ποτέ δεν τιμωρούμαστε όταν αποτυγχάνουμε. Όπως ακριβώς τα γλυκά δεν είναι αληθινό φαγητό, αλλά ευχαρίστηση, πολλά βιντεοπαιχνίδια δε συμβάλλουν στη νοητική ανάπτυξη, αλλά στην καθαρή ευχαρίστηση.
- Συμφωνείτε με την πρακτική πολλών γονιών να «χρησιμοποιούν» τον χρόνο σε βιντεοπαιχνίδια ή στην τηλεόραση ως «εργαλείο» για να τιμωρούν ή να επιβραβεύουν τα παιδιά; Το να λένε, για παράδειγμα, «αφού οι βαθμοί σου ήταν κακοί», ή «αφού συμπεριφέρθηκες άσχημα, θα δεις λιγότερη τηλεόραση αυτή την εβδομάδα και θα παίξεις λιγότερο στην κονσόλα σου»;
Ναι, όλοι οι γονείς χρησιμοποιούν αυτό το είδος τιμωρίας. Και πάλι, όμως, κάνουν λάθος, επειδή δε δίνουν σημασία στο τι παρακολουθούν τα παιδιά ή στο τι είδους παιχνίδια παίζουν. Οι γονείς θα έπρεπε να λένε: «Είσαι τιμωρημένος, δε θα δεις τη συγκεκριμένη εκπομπή στην τηλεόραση, αλλά θα κρατήσεις τον χρόνο που έχεις για βιντεοπαιχνίδια», ή το αντίθετο. Ο χρόνος της οθόνης πρέπει πάντα να έχει να κάνει με το τι βλέπει το παιδί σε αυτή, τι κάνει σε αυτή, και ποιον συναντά εκεί.
- Αν δεχτούμε αυτό που έχετε πει, ότι οι έφηβοι «αναζητούν εναλλακτικές ταυτότητες, κρύβοντας την εμφάνισή τους από αυτούς που συναντούν», πώς μπορούν να προστατευτούν; Και τι συμβαίνει με τον διαδικτυακό εκφοβισμό; Πιστεύετε ότι εξαπλώνεται τόσο πολύ όσο λένε τα μέσα ενημέρωσης, ή το φαινόμενο διογκώνεται;
Τα παιδιά πρέπει να είναι ενήμερα για το τι σημαίνει εκφοβισμός από τη νηπιακή ηλικία. Και πρέπει να τους μιλήσουμε για τον διαδικτυακό εκφοβισμό στα 7 τους χρόνια. Τίποτα, όμως, δεν αποδεικνύει ότι η παρενόχληση είναι σήμερα σε χειρότερα επίπεδασε σχέση με παλαιότερα. Το πρόβλημα είναι ότι, με το διαδίκτυο, μπορεί να «βρει» το εκφοβισμένο παιδί παντού, οποιαδήποτε ώρα, μέρα και νύχτα. Αλλά πρέπει, επίσης, να εξηγήσουμε στα παιδιά ότι το να προωθήσουν μια προσβολή μία φορά, σημαίνει συμμετοχή στην παρενόχληση.
- Δημοσιεύτηκε πρόσφατα μια παγκόσμια μελέτη για τα αποτελέσματα της χρήσης υπολογιστών στα σχολεία, σύμφωνα με την οποία, οι μαθητές που χρησιμοποιούν tablets και υπολογιστές πολύ συχνά, έχουν χειρότερες επιδόσεις από αυτούς που κάνουν μια πιο ήπια χρήση τους. Πιστεύετε ότι η τάση στην εκπαίδευση να επικεντρώνεται σε «ψηφιακές και επαγγελματικές δεξιότητες», είναι σε λάθος κατεύθυνση;
Προσωπικά, λέω πάντα ότι το επείγον είναι να προσαρμόσουμε τις μεθόδους διδασκαλίας στους καινούριους τρόπους με τους οποίους τα παιδιά υπάρχουν στον κόσμο, σε σύνδεση με την ψηφιακή κουλτούρα στην οποία ζουν, και αυτό ξεκινά από το να δημιουργούμε νέες δυνατότητες μάθησης, με ή χωρίς ψηφιακά εργαλεία. Αυτοί που πιστεύουν ότι το να προσαρμόσουμε τον τρόπο διδασκαλίας στην ψηφιακή εποχή, σημαίνει να εισάγουμε ψηφιακά εργαλεία στο σχολείο, κάνουν λάθος. Όσον αφορά τα αποτελέσματα στα οποία αναφέρεστε,  πρέπει να λάβουμε υπόψη και την εποπτεία. Τα ψηφιακά εργαλεία επιτρέπουν να λάβουμε υπόψη την ιδιαιτερότητα του κάθε μαθητή μέσα σε υπερφορτωμένες τάξεις. Αν υπήρχαν τρεις φορές περισσότεροι εκπαιδευτικοί, αυτή η ερώτηση θα είχε προφανώς απαντηθεί διαφορετικά και σίγουρα με καλύτερο τρόπο.
- Έχω διαβάσει κάτι που έχετε πει -και βρίσκω πραγματικά ενδιαφέρον-, ότι τα παιδιά ωφελούνται περισσότερο όταν μοιράζονται την οθόνη παρά όταν τη χρησιμοποιούν ατομικά. Εννοείτε να μοιράζονται την οθόνη στο σχολείο, όταν παίζουν βιντεοπαιχνίδια, ή σε κάθε δραστηριότητα που περιλαμβάνει μια οθόνη; Γιατί είναι καλύτερα να μοιράζονται;
Για να ανακαλύψουμε τις δικές μας ιδέες, να τις ξεκαθαρίσουμε, να τις προσδιορίσουμε, είναι προτιμότερο να μην είμαστε συνδεδεμένοι. Και για να αποφύγουμε να είμαστε συνδεδεμένοι, τίποτα δεν είναι καλύτερο από το χαρτί και το μολύβι. Από την άλλη, το ίντερνετ είναι αναντικατάστατο για να ξέρουμε αυτά που σκέφτονται οι άλλοι. Θα ήταν καλύτερα να εισάγουμε τα ψηφιακά εργαλεία στο σχολείο μόνο ως εργαλεία ομαδικής, συνεργατικής δουλειάς.
- Και μια εκτίμησή σας. Πώς πιστεύετε ότι θα είναι η γενιά των σημερινών παιδιών όταν μεγαλώσουν;
Τα παιδιά μας δεν είναι όπως ήμασταν εμείς στην ηλικία τους, και δε θα γίνουν ενήλικες σαν εμάς. Αυτό που μπορούμε να ελπίζουμε για αυτά, είναι να αναπτύξουν σήμερα μια τέτοια πλαστικότητα που θα τα βοηθήσει να αντιμετωπίσουν κάθε ανακατάταξη αύριο.
Ο Σερζ Τισερόν είναι ο άνθρωπος που ανακάλυψε την αλήθεια -και το «μυστικό» του δημιουργού του Τεν-Τεν, Ερζέ, απλώς διαβάζοντας τις ιστορίες του διάσημου ήρωα. Έχει γράψει περισσότερα από 40 βιβλία. Τα μυστικά μέσα στην οικογένεια είναι ένα από τα κύρια θέματα που τον απασχολούν. Το βιβλίο του «Οικογενειακά Μυστικά» κυκλοφορεί και στην Ελλάδα.

ΠΗΓΗ: ert.gr

 Tης Μάχης Μαργαρίτη

Έγκαιρη πρόληψη και λογοθεραπεία

 
 Μην παραλείπετε και μην αδιαφορείτε για τις αρθρωτικές δυσκολίες του παιδιού στην προσχολική ηλικία. Σε σχολικό επίπεδο μπορεί να δημιουργήσουν μεγαλύτερα προβλήματα. Η έγκαιρη πρόληψη είναι πολύ σημαντική!

Πως να ενισχύσουμε την γλωσσική ανάπτυξη του παιδιού

Πρώτο εξάμηνο

•    Μιλάτε του συνέχεια από τη στιγμή που θα γεννηθεί. Με αυτόν τον τρόπο θα αναπτύξετε τη συναισθηματική επικοινωνία και θα βοηθήσετε να ενισχύσει το πρώτο του λεξιλόγιο.

•  Διαλέξτε βιβλία με μεγάλες εικόνες, πολύχρωμες και χαρούμενες και διαβάστε τα στο παιδί.

• Του πιάνετε το χεράκι και το καθοδηγείτε σε απλές κινήσεις συνδυασμένες με λέξεις, όπως: «Γεια σου!»

• Να ονοματίζετε πάντα τα αντικείμενα που έρχεται το παιδί σε επαφή με αυτά.

• Κάντε διαρκώς ερωτήσεις, παρόλο που την απάντηση θα την δίνετε εσείς προς το παρόν

• Να του μιλάτε και να του εξηγείτε τι κάνετε. Εξηγήστε του, για παράδειγμα, τη διαδικασία του ντυσίματος: «Τώρα θα βάλουμε την πάνα», «Να και το μπλουζάκι που θα μπει πάνω από το κεφαλάκι σου» ή «Ήρθε η ώρα να κουμπώσουμε το παντελονάκι» 

Δεύτερο εξάμηνο

• Μιλάτε αργά και καθαρά, δώστε στο παιδί σας την ευκαιρία να αρχίσει να καταλαβαίνει τις πρώτες του λέξεις.

•  Προσπαθήστε να μιμηθείτε τις φωνούλες που βγάζει το μωρό σας. 

•  Δώστε έμφαση σε συγκεκριμένες λέξεις, πχ. Θέλεις να κάνουμε τώρα μπάνιο;

• Είναι σημαντικό να μάθει το παιδί να ακολουθεί απλές οδηγίες, για αυτό είναι καλό να του δίνετε κάποιες διαταγές.

 

Πρώτος χρόνος

•  Όταν το παιδί ξεκινάει να μιλάει (τις πρώτες του λέξεις) πολύ πιθανόν να μην αρθρώνει σωστά όλες τις λέξεις. Μην του κάνετε την παραμικρή παρατήρηση, αλλά ξαναπείτε την λέξη αμέσως -ήρεμα και καθαρά, δίνοντάς του την ευκαιρία να συγκρίνει ό,τι άκουσε με αυτό που είπε.  
•   Αν δεν μπορεί, μην το πιέζετε να προφέρει μια συγκεκριμένη λέξη. Θα την προφέρει από μόνο του όταν θα είναι έτοιμο.  
• Να ενθαρρύνετε συνέχεια το παιδί σας για να μιλήσει, να του δίνετε κίνητρα. 
• Πάρτε αγκαλιά το παιδί και διηγηθείτε του παραστατικά μια ιστορία. Είναι ο καλύτερος τρόπος να ενισχύσετε τη γλωσσική του έκφραση και να το βοηθήσετε να αντιληφθεί με ποιο τρόπο οι λέξεις μπαίνουν στη σειρά δημιουργώντας λόγο.

Δεύτερος χρόνος

• Μην επιμένετε να σας μιλήσει αν δεν δείχνει καμία διάθεση. Η πίεση μόνο αντίθετα αποτελέσματα μπορεί να φέρει. 
• Δώστε απλές οδηγίες. Στην ηλικία αυτή τα παιδιά δεν μπορούν να παρακολουθήσουν περίπλοκες οδηγίες.  
•    Βοηθήστε το μικρό σας να εκφράζει τα συναισθήματά του.   
• Αρχίστε να του μαθαίνετε τις έννοιες όπως, για παράδειγμα, ζεστό και κρύο. Για να κατανοήσει καλύτερα δώστε του να πιάσει το φλυτζάνι με το ζεστό καφέ ή ένα ποτήρι με κρύο νερό.  
• Αρχίστε να του δείχνετε τα χρώματα. Αν και είναι ακόμα νωρίς για να μάθει να τα ξεχωρίζει, δεν είναι νωρίς για μια πρώτη γνωριμία με τα χρώματ. 
• Μην κουράζεστε να δείχνετε στο παιδί σας πόσο πολύ απολαμβάνετε την κουβέντα μαζί του. Να λέτε μαζί τραγουδάκια και απλά ποιηματάκια με ομοιοκαταληξία
•  Μιλήστε ως ενήλικας και μην χρησιμοποιείται τη μωρουδίστικη διάλεκτο.

Τρίτος χρόνος

•   Βάλτε λέξεις στο στόμα του παιδιού κι αυτό γρήγορα θα μάθει να λέει περισσότερα. Κάθε φορά που σας δείχνει εντυπωσιασμένο ένα σκύλο χρησιμοποιώντας την τηλεγραφική φράση «κοίτα σκύλο», εσείς συμπληρώστε με μια φράση: «ναι, είδες ένα μεγάλο μαύρο σκύλο;»

•  Αρχίστε σιγά-σιγά να το δυσκολεύετε. Χρησιμοποιήστε πιο μεγάλες προτάσεις, πιο δύσκολες λέξεις, περισσότερα επίθετα, αντωνυμίες, ρήματα. Είναι ένας πολύ αποτελεσματικός τρόπος για να βελτιώσει τις λεκτικές του ικανότητες.

Τζιλέρογλου Καλλιόπη

Λογοθεραπεύτρια

Μ.Αλεξάνδρου 31

Καλαμαριά

2314 316 306