“Παιδάκι, θες να γίνουμε φίλοι;”

Η μεγαλύτερη αγωνία για το γονιό που μεγαλώνει μοναχοπαίδι, είναι οι παρέες του. Η φιλία. Η επικοινωνία. Να μάθει το παιδί να κάνει φίλους και να μοιράζεται. Να θέτει τα όριά του. Να μάθει να διεκδικεί και να προσφέρει. Θυμάμαι μια μητέρα που μου είχε πει κάποτε πως το σχεδόν καθημερινό της άγχος, είναι να το φέρνει σ’ επαφή με άλλα παιδάκια. Μπορώ να πω, οτι τώρα την καταλαβαίνω…

Πόσο σημαντικό τελικά είναι το κεφάλαιο φιλία; Πόσο βοηθά στη σωστή ανάπτυξη του παιδιού μας; Η ψυχολόγος-παιδοψυχολόγος, Αλεξάνδρα Καππάτου, μας δίνει μερικές σημαντικές συμβουλές, εύκολες στην εφαρμογή τους.

Το μόνο που χρειάζεται είναι συνεργασία με το γονιό, κατανόηση και καλή διάθεση.

Εξάλλου ποιός μπορεί να ξεχάσει τα συναισθήματα που μας γεννούσε η θετική ανταπόκριση στην πάντα διαχρονική ερώτηση που κάναμε κι εμείς όταν ήμασταν μικρά… “Παιδάκι, θες να γίνουμε φίλοι;”

“Kάνοντας παρέα με αγόρια και κορίτσια της ηλικίας του, το παιδί μαθαίνει πώς να πλησιάζει τους άλλους, πώς να το υπολογίζουν οι φίλοι, πώς να συνεργάζεται, αλλά και πώς να επιλύει από κοινού προβλήματα που αντιμετωπίζει.

Mαθαίνει να σταθμίζει τις δυνάμεις του. Tα παιδιά είναι διαρκώς ανταγωνιστικά: Ποιος τρέχει πιο γρήγορα; Ποιος φτιάχνει πρώτος το παζλ; Ποιος ζωγραφίζει καλύτερα;

Κάνοντας φίλους, το παιδί νιώθει ασφάλεια.

Tο γεγονός ότι ανήκει σε μια ομάδα ομοίων του, του δίνει την απαραίτητη σιγουριά για να γίνεται όλο και πιο αυτόνομο και αποφασιστικό.

Φυσικά, η φιλία δεν έχει την ίδια σημασία σε όλες τις ηλικίες. H ανάγκη όμως να ενώνονται με τους ομοίους τους είναι έμφυτη στους ανθρώπους από τη στιγμή που γεννιούνται και σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους.

Τι μπορείτε να κάνετε

Προσπαθήστε να το ενθαρρύνετε από νωρίς να κάνει φίλους και δημιουργείτε τις κατάλληλες συνθήκες για να το επιτύχει.

Nα του δίνετε ευκαιρίες προκειμένου να συναντά τους φίλους του. Kαλό είναι να το πηγαίνετε σε χώρους –παιδικές χαρές, παιδότοπους, πισίνες– όπου θα έχει τη δυνατότητα να αναπτύσσει σχέσεις με συνομηλίκους. Τα παιδιά της πόλης, μερικές φορές, δεν είναι εύκολο να κάνουν φίλους.

Nα σέβεστε το χαρακτήρα του και τις ιδιαιτερότητές του, να μην το συγκρίνετε με άλλα παιδιά που είναι πιο κοινωνικά ούτε να το πιέζετε να δημιουργήσει φιλίες, αν το ίδιο δεν θέλει.

Nα δέχεστε τους φίλους του στο σπίτι σας και να τους επιτρέπετε να παίζουν, με την προϋπόθεση ότι θα σέβονται τους κανόνες του σπιτιού σας. (Να μην αλληλοδέρνονται, να μην χοροπηδούν πάνω στους καναπέδες, να μαζεύουν τα παιχνίδια κ.λπ.) Κατά τ’ άλλα όμως θα πρέπει να παρεμβαίνετε όσο το δυνατό λιγότερο, γιατί τα παιδιά έχουν τους δικούς τους κανόνες που πρέπει να σέβεστε.”

monohamogela